Na al die jaren spreken mijn dochters eindelijk Engels met me

Anthony, Petra en hun twee dochters van zeven en twaalf verhuisden begin dit jaar naar Australië. Een beslissing die ze al twintig jaar overwogen, Anthony is namelijk Nieuw-Zeelander en Petra woonde in haar jonge jaren reeds een periode in Australië. “Het dagelijkse leven in België ging gewoon zijn gangetje tot we op een dag gewoon de knoop doorhakten. Na een verkennende reis Down Under zagen we hoe leuk onze meisjes het land vonden en beslisten we: het is nu of nooit. Het leven is te kort om het niet te proberen en zelfs als we dan later toch kiezen om terug naar België te komen kan het en zijn we allen sowieso weer een mooie levenservaring rijker.”

Voorbereiden op een verhuisavontuur

“Ongeveer een jaar voor onze verhuis zijn we naar een VIW-infodag geweest en daar leerden we Gosselin kennen. We hebben die dag gewoon een folder meegenomen en die is een tijdje thuis blijven liggen. Toen de verhuis dichterbij kwam, hebben we bij verschillende bedrijven offertes gevraagd en Gosselin was de eerste die antwoordde, zij hebben eigenlijk de standaard gezet voor de rest. In totaal hebben we met vijf verschillende bedrijven een afspraak gehad. Elk gingen ze door ons huis en maakten ze een schatting van het te verhuizen volume en het type container dat we nodig hadden. Uiteindelijk lagen alle offertes op dezelfde prijs, met een verschil van maximaal honderd euro. Omdat we vanaf het begin bij Gosselin het beste gevoel hadden door hun uitstekende communicatie en de professionele houding van onze contactpersoon Goedele, zijn we met hen in zee gegaan.”

Het hele begeleidingsproces heeft uiteindelijk zo’n 6 maanden in beslag genomen, van consultaties met Gosselin tot het inladen in de container. “Mensen verklaarden ons een beetje gek om vreemden onze spullen te laten inpakken, maar wij voelden het niet als een gebrek aan privacy. Omwille van verzekeringsredenen mochten we zelf niets inpakken, maar werd alles door professionele inpakkers gedaan op twee korte dagen. Het team van vier professionals kwam aan en ze hadden gigantische stapels inpakpapier bij. In enkele uren tijd was ons hele huis volledig ingepakt in wit papier en karton. Van Gosselin hadden we al duidelijk advies gekregen over wat niet meekon: geen vloeistoffen, alcohol, medicatie en nog een aantal zaken. De inpakkers waren heel vriendelijk en luisterden echt naar ons wanneer we een vraag hadden of hen zeiden dat ze met bepaalde spullen extra voorzichtig moesten zijn.”

Toen de container voor hun huis werd geparkeerd, was Anthony er heilig van overtuigd dat al hun spullen er nooit in zouden passen, maar de verhuizers speelden professioneel Tetris en op het einde was er zelfs nog een beetje plaats over. “Op minder dan 48 uur was alles waar we eigenaar van waren ingepakt en vertrokken. Het geeft toch een raar gevoel om je leven te zien vertrekken in een container die je de eerste weken niet meer zal terugzien. De kinderen stonden met open mond te kijken en hun grootste bekommernis was dat het schip met de container zou zinken. “

Reis rond de wereld

Toen de container op de boot geladen werd, kreeg het gezin een datum waarop hun zending ongeveer op bestemming zou aankomen. Ze konden hun container volgen aan de hand van het containernummer en zagen zo zijn reis rond de wereld. Ze kregen te horen dat het na aankomst in Australië ongeveer twee weken zou duren voor de container door de douane zou geraken en dat bleek te kloppen. Uiteindelijk heeft het hele avontuur van deur tot deur ongeveer twee en een halve maand geduurd.

“We waren zo enthousiast toen we de container terugzagen. Vooral onze jongste dochter keek er erg naar uit, want die heeft wel wat heimwee naar België, haar vriendjes, haar kamer, haar speelgoed. Haar gezicht toen ze de doos met knuffeldieren openmaakte was goud waard, zo mooi om te zien. We hebben twee maanden letterlijk uit onze koffers geleefd. In ons eerste tijdelijk bemeubeld appartement was er zelfs geen plaats om alle kleren op te hangen, dus het was ook zeer fijn om al onze kleren en schoenen terug te hebben. Anthony kon niet wachten om de Playstation op de televisie aan te sluiten.

We hebben wel goed beseft dat je met veel minder spullen kan leven dan je eigenlijk denkt.

Toen de Australische verhuispartner hier bezig was met alles uit te pakken, waren ze echt onder de indruk van het inpakwerk en ook ons verbaasde het dat er zo weinig beschadigd was. Onze meubels en televisie waren in perfecte staat, behalve een klein stukje aan een kast. Verder hadden enkel een vaasje en een paar glazen schalen de wereldreis niet overleefd. Als je dan denkt aan alle andere breekbare spullen, is het ongelooflijk dat alles zo goed aangekomen is. De container die verscheept wordt, opgeheven en gedropt door een kraan, het containerschip dat de hele wereld rondreist, het is echt ongelooflijk hoe goed alles eruit zag toen het aankwam.

Het eerste wat we zeiden was dat we bij een volgende verhuis sowieso opnieuw een professioneel verhuisbedrijf moeten inschakelen, want we hadden het zelf absoluut zo goed niet kunnen regelen en inpakken. Het is vast en zeker een stressvrije manier om te verhuizen.”

De eerste maanden in Australië

Anthony: “Onze eerste weken hier waren gericht op het vinden van een goede school voor onze kinderen. Petra heeft op voorhand veel opzoekwerk gedaan en na enkele weken schoolbezoeken zijn onze meisjes eind januari gestart samen met alle andere Australische kinderen want eind januari is het begin van het Australische schooljaar.

Petra: “Voor de kinderen gaat het ontzettend snel: ze maken vrienden en hun Engels verbetert zienderogen. Anthony spreekt al sinds de geboorte Engels met hen, maar schrijven en lezen blijft een uitdaging. Toch doen ze het intussen zeer goed op school. Anthony begon ook meteen te werken in de Australische afdeling van zijn vroegere Belgische werkgever en ik ga binnenkort ook op zoek naar werk. Hoewel alles ontzettend snel lijkt te gaan, genieten we vooral van de natuur en de relaxte levensstijl hier.”

Ondertussen is bijna alles uitgepakt, dat deed het gezin doos per doos. De garage ligt vol wit papier, dozen en karton. Het lokale partnerbedrijf van Gosselin komt binnenkort al het pakmateriaal ophalen, wat ook inbegrepen zat in het contract. “We moeten nog altijd enkele meubels kopen want we hebben niet alle meubels meegenomen. Omdat dit huurcontract maar voor een jaar is, gaan we ook enkele dozen dicht laten tot we naar een permanentere woning verhuizen.”

Petra: “We hebben de eerste maanden van ons verblijf hier wel goed beseft dat je met veel minder spullen kan leven dan je eigenlijk denkt. Toen ik de verhuisdozen begon uit te pakken, ben ik meteen weer begonnen met door alles te gaan en te beslissen of we het echt wel nodig hadden, als we het niet of weinig hadden gemist tijdens die drie eerste maanden. We hebben bijvoorbeeld zoveel lunchdozen voor de kinderen en eigenlijk hebben we er maar twee nodig; ik heb de rest ondertussen weggegeven. Er is zoveel in je huis dat je niet echt nodig hebt en al jaren niet meer gebruikt.”

Het beste aan het hele verhuisverhaal? Anthony: “Ik praat al sinds hun geboorte Engels met mijn dochters. Na al die jaren antwoorden ze me eindelijk terug in mijn moedertaal. Ik moet me niet meer uit de voeten helpen met Nederlands om met hen te converseren. I’m really, really happy!”.

Meer info:  www.gosselin-moving.com

Tekst: Anne Curyt