Hier kom je elkaar constant tegen
Na een lange carrière in België kozen Rik en zijn partner zo’n zes jaar geleden voor het avontuur. In het buitenland wonen en werken, waarom zouden ze het niet doen? Veel verder dan Wellington, Nieuw-Zeeland konden ze het haast niet zoeken; intussen woont het koppel 18.900 kilometer ver weg.
Hun bestemming? Het resultaat van een degelijke voorbereiding. Beide partners maakten een persoonlijke top tien van landen waar ze zichzelf zagen wonen, in die lijstjes overlapte Nieuw-Zeeland in de top drie. Na een verkennende vakantie was het beklonken: hoewel ze al veel hadden gereisd, kregen ze meteen een ander gevoel in Nieuw-Zeeland. “Bij onze terugkeer wisten we zonder twijfel: dit wordt het.” En toen hadden ze alleen nog maar het noordelijk eiland bezocht.
Hoewel Nieuw-Zeeland duidelijke immigratieprocedures heeft, is het makkelijk noch goedkoop om er naartoe te verhuizen. “Eerst en vooral moest ik een job vinden. Moderne tijden of niet, geen enkele Nieuw-Zeelandse werkgever neemt je aan als je niet fysiek komt solliciteren. Dat had ik zelf trouwens pas door toen ik bij de 400ste afwijzing feedback vroeg. In die zin heerst er wel een authentieke eilandmentaliteit.” Een nieuwe reis, waarin hij op een week 12 sollicitatiegesprekken afwerkte, leverde drie arbeidscontracten op.
Niet alleen werk vinden is een uitdaging, ook een trouwboekje is geen garantie om als koppel te mogen verhuizen. “Getrouwd of niet, we moesten onze duurzame relatie bewijzen aan de immigratiebeambte. Ook ons trouwboekje zelf, dat nochtans vier talen waaronder het Engels bevat, werd niet zomaar aanvaard.”
Uiteindelijk begon het dossier te lopen, vier maanden later werd hun werkvisum goedgekeurd. “Meteen na aankomst ben ik ook begonnen met mijn permanente verblijfsvergunning aan te vragen. Opnieuw een moeizaam, frustrerend en duur proces. Het kost duizenden euro’s om de aanvraag in te dienen. Ook de huizenprijzen worden stilaan onbetaalbaar. Onder 1 miljoen Nieuw-Zeelandse dollar (en dik half miljoen euro) vind je haast niets meer.”
Nieuw-Zeeland is een speciaal land, op elk vlak. Dat bevestigt Rik. “De context is hier heel anders. Slechts 5,5 miljoen inwoners en een zeer kleine economie. Bepaalde sectoren, zoals de farmaceutische industrie, bestaan hier gewoon niet. In Wellington zijn er slechts een handjevol Belgen aan het werk in de IT-sector. Uiteraard kom je elkaar constant tegen, zowel professioneel als privé.
De levensstandaard is hoog, het leven duur, maar onderwijsniveau ligt lager en zelfmoordcijfers hoger dan in België.” Dat wekte verbazing. “De Nieuw-Zeelandse cultuur is nochtans véél relaxter dan de West-Europese. Als iets vandaag niet gebeurt, dan komt het morgen wel. Het beste voorbeeld is op kantoor op vrijdagmiddag. Daar kan iemand om 15:00 de boeken dichtdoen en aankondigen dat hij gaat vissen. Dat mag je letterlijk nemen, die persoon zit op het water en is niet meer bereikbaar tot maandag.”
Beluister nu
