Familiewijnen in Valencia
Een carrièreswitch in Spanje? De 44-jarige Yves Laurijssens waagde een tiental jaar geleden de sprong na een geslaagde carrière in België. Samen met zijn vrouw Sofie stampte hij Bodega De Moya uit de grond. Hun doel voor dit jaar? Zo’n 350.000 flessen wijn exporteren naar alle hoeken van de wereld. Naast hun afzetmarkten in Europa en Azië (China, Taiwan, Japan) willen ze zich nu ook focussen op een uitbreiding naar de VS en Canada. Yves beschrijft hun wijnen als heel toegankelijke, eerlijke wijnen zonder toevoegingen en vooral met een betere kwaliteit in dezelfde prijsklasse.
Yves groeide op in de Noorderkempen dicht tegen de Nederlandse grens. Hij voltooide de middelbare school op het Klein Seminarie in Hoogstraten en studeerde daarna Bedrijfsmanagement in Antwerpen op het Sint-Eligiusinstituut. Een échte student was Yves echter nooit, dus dook hij maar al te graag het werkleven in. Na enkele ervaringen als commercieel vertegenwoordiger en administratief bediende had Yves al snel door dat hij zijn eigen ding wilde doen. Zo zette hij zijn carrière verder als zelfstandige en nam bedrijven in verschillende sectoren over die hij daarna weer verkocht. De laatste firma die hij overnam (het thermovormen van plastics), groeide uit tot een topspeler op de markt.
De overgang van de bedrijfswereld in België naar de bodega in het zonnige Spanje verliep heel abrupt. “Na de verkoop van mijn laatste firma was ik een beetje opgebrand en wilde ik graag iets anders. In mijn hoofd is er altijd een verlangen geweest om ooit iets in de landbouw te doen. Dit in combinatie met een avontuur in het buitenland heeft alles in een stroomversnelling gebracht. Ik geloof trouwens nog altijd dat ik hetzelfde doe als wat ik in België deed: projecten die slecht draaien bekijken, evalueren en indien mogelijk opwaarderen. Ik ben eigenlijk altijd op zoek naar onderwaardering.”
Yves en Sofie kunnen met trots zeggen dat ze hun Bodega De Moya helemaal zelf opgebouwd hebben. Zo zijn ze volledig vanaf nul begonnen en is de bodega op hun eigen ideeën gebaseerd. Het enige wat ze overgenomen hebben, zijn de oude wijnranken. Dat deden ze niet zomaar. “Oude wijnranken zijn ‘wijzer’ dan jonge wijnranken, zodat je elk jaar opnieuw homogene kwaliteitsdruiven kan verkrijgen. In een vochtig jaar zal een oude wijnrank minder water opnemen dan een jonge wijnrank. Daardoor heb je dus elk jaar een homogene en kwalitatieve druif, wat een vereiste is om kwaliteitswijn te maken. Een ander groot voordeel is dat de oudere wijnranken dieper in de grond gaan met hun wortels en dus meer mineraliteit aan zowel de druiven als de wijn geven.”
Daarnaast is de bodega ook een familiebedrijf. “Sinds dit jaar helpt onze dochter Marie de expansie verder te zetten. De eerste jaren hebben we bijna alles zelf gedaan, maar door de snelle groei is het voor ons onmogelijk om het volledig zelf in handen te houden. Mijn echtgenote Sofie is verantwoordelijk voor de administratie en ik voor de export. Daarnaast hebben we een voltijds wijnmaakster in dienst en in de bodega zelf werken er twee personen. Ten slotte hebben we voor de wijngaarden nog een verantwoordelijke naast de externe boeren die er werk voor ons verrichten.”
Onder het motto ‘familiebedrijf’ werden de bestaande wijnen naar hun kinderen vernoemd. Maar wat met de nieuwe wijnen? “Meer kinderen zou de meest voor de hand liggende oplossing zijn, maar daar zal Sofie niet mee akkoord gaan denk ik. Maar niet getreurd, we hebben nog wel wat ideeën. Die zullen echter pas voor de komende jaren zijn.” Om een familiebedrijf te blijven, zorgen Yves en Sofie ervoor dat er een balans is tussen kostenefficiënt werken en kwaliteit garanderen. Zo geloven ze dat ze niet verder mogen groeien dan 500.000 flessen per jaar.
Hun uitgangspunt? Betaalbare luxe of ‘lujo asequible’. “Alles wat we sinds het begin gedaan hebben, is gericht op het produceren van toegankelijke, eerlijke en betaalbare wijnen. Ik blijf van mening dat de middenklasse zich de volgende decennia verder zal uitbreiden. Daarnaast ben ik er ook van overtuigd dat de nieuwe generaties op zoek zijn naar veel variatie. Dat in combinatie met het feit dat deze nieuwe consument steeds meer toegang heeft tot informatie heeft mij gemotiveerd om een nieuwe onontgonnen druivensoort te zoeken.”
Alle wijngaarden van Bodega De Moya zijn gelegen in de Comunitat Valenciana. “De echte reden waarom we gestart zijn met de bodega is de ‘bobal’ druif. Voor mij is het één van de meest ondergewaardeerde druiven van Spanje. Bovendien is het de tweede meest aangeplante rode druivensoort van Spanje na de ‘tempranillo’. Ze heeft werkelijk een enorm potentieel om stevige rode wijnen met veel tanines te produceren. Door de hoge aciditeit van de Bobaldruif hebben de wijnen een hoog bewaarpotentieel.
Enkele jaren later hebben we ‘monastrell’ en ‘merseguera’ toegevoegd aan ons assortiment. Monastrell is bekender dan bobal. Het is een druif die er enerzijds voor zorgt dat de wijnen kruidiger zijn, maar anderzijds ook een leuke fruitigheid geeft. Onze monastrell wijngaarden zijn in twee dorpen in Alicante gelegen, namelijk Villena en Pinoso. Daarnaast is er de merseguera, die een vergeten druif is en waarvan er slechts 3.000 hectare aangeplant is.
De merseguera wijngaarden in Alpuente liggen op 1.050 meter hoogte in één van de koudste dorpen van Valencia. Het is een druif die zeer laat op rijpheid komt, waardoor onze witte wijnen een hogere aciditeit behouden ten opzichte van andere witte wijnen uit deze regio.” Een mooi voorbeeld hiervan proef je in de Diego de Moya.
Volgens Yves bestaat de perfecte wijn niet, omdat er meer dan 1.000 beslissingen moeten genomen worden om tot een resultaat te komen. “Voor mij is een wijn niet zwart of wit, maar een schakering van grijs daartussen.” Één persoonlijke favoriet kan Yves niet uitkiezen, omdat hij voor elk gerecht of elke gelegenheid een favoriet heeft. “Op het strand zou ik onze Tibó Rosé meenemen. Voor een wild gerecht zou ik onze Monstrell Julia kiezen. Voor een foie gras zou ik voor onze Sofia Noble kiezen. Voor een filet pur zou ik een Sofia kiezen. Maar het product waar we misschien het meest trots op zijn is Maria. Het is de betaalbare luxe waar we heel de bodega voor begonnen zijn.” Het familiebedrijf is intussen al een paar keer in de prijzen gevallen, maar voor Yves en Sofie is de belangrijkste prijs de waardering van de mensen voor hun wijnen.
