Thuis in de Italiaanse Food Valley
Danny Daneels is een Vlaamse ondernemer actief in de vleesindustrie en zaakvoerder van de firma Commint in de Italiaanse regio Emilia-Romagna. Wekelijks ziet hij één miljoen hammen geïmporteerd worden naar Modena en omstreken. Het maakt hem tot dé tussenpersoon voor wie vlees wil verdelen in Italië. Daarnaast zet de uit Zottegem afkomstige selfmade man zich al vele jaren in voor de bevordering van de handelsbetrekkingen tussen Italië en België. Hij is discreet en amper sant in eigen land, hoog tijd dus om deze stille hoogvlieger in de kijker zetten.
Danny had een mooie job in Oost-Vlaanderen, maar zette in naam van de liefde een stap in het onbekende. Een foto spreekt duizend woorden, maar Danny en Patrizia weten dat een stem eenzelfde aantrekkingskracht kan hebben. “Het klinkt romantisch en haast als in een film, maar het was realiteit. Patrizia en ik werkten in dezelfde sector en hadden professioneel dagelijks telefonisch contact. De wederzijdse sympathie groeide. We besloten elkaar te ontmoeten, een eerste keer op het einde van de zomer in Rome. Vervolgens aan het Comomeer in de herfst. We communiceerden in het Frans, want Italiaans sprak ik niet. Negen maanden later huwden we. Vandaag zijn we 33 jaar verder.”
Kwart van salaris
“Danny verhuisde in 1986 naar La Bella Italia. Omdat de liefde alleen de honger niet stilt, moest er brood op de plank komen. Dat brood verdient hij vandaag met de handel in vleesspecialiteiten. Het maakt Danny tot de belangrijkste tussenpersoon voor de Vlaamse vleesindustrie die actief wil zijn op de Italiaanse markt. “Doorheen de jaren bouwden wij een solide netwerk uit van leveranciers van vleesproducten van uitstekende kwaliteit. Dit zowel in Italië als in verschillende Europese landen, waaronder uiteraard ook België. De grootste Vlaamse vleesbedrijven zijn onze klanten. Zowel kwekerijen als slachterijen.”
“Die eigen zaak kwam er natuurlijk niet onmiddellijk. Met de hulp van mijn echtgenote vond ik in eerste instantie een job in de transportsector, waarvoor kennis van het Italiaans niet noodzakelijk was. Het was een behoorlijke aanpassing, ook financieel. Ik viel terug op een kwart van mijn salaris. Maar al gauw kwam ik in contact met brokers in de vleeswereld, de sector waarin mij thuis voelde. Er kwamen aanbiedingen, maar die zouden uitmonden in een frequente afwezigheid. En we waren niet gaan samenwonen om elkaar slechts amper te zien. De vleesbranche bleef echter als een magneet aan me trekken en zo groeide het idee voor een eigen tradingkantoor. Ik richtte een vennootschap op met steun van het bedrijf van mijn vrouw. Zo ben ik mijn business gestart, met enkele andere vennoten.”
Belgische kwaliteit
“Ik leerde de markt kennen en zocht leveranciers in België en heel Europa. Een jaar later kocht ik de aandelen over en werd ik volledig autonoom. Mijn zaak ontwikkelde ik verder, verbreedde de kanalen, deed consultancy en marktonderzoek. Zo startten we onze business op, in het hartje van de vleessector, in de Italiaanse Food Valley. Nabij Modena is dat, wat dus niet enkel bekend staat om haar auto’s, maar ook voor de voeding. Verkoop is niet mijn business, trading des te meer. Onze grootste activiteit is het vertegenwoordigen van buitenlandse bedrijven, voor wie we als officieel agent opereren. We hebben enkel kantoren, geen opslag. We behandelen vandaag zowat 65% van al het varkensvlees dat vanuit België naar Italië geëxporteerd wordt.”
“Belgisch varkensvlees is enorm populair in Italië. Zo zijn onze varkenshespen goed vet en daar houden de Italianen van. Het maakt hen perfect voor de drogerij. Veel ‘Italiaanse’ gedroogde hammen die je in de Europese supermarkt vindt zijn van oorsprong Belgisch. Ze versnijden de hammen in Italië tot de gekende vorm en laten het volgens hun traditie rijpen. Dit zijn echter geen Parmahammen. Een échte parmaham kan nooit uit het buitenland komen, die hebben altijd een strikt bepaalde lokale herkomst, terroir, naam en stempel. Slechts diegenen met het kroontje met het brandend vuur zijn de echte originele Parmahammen."
Dioxinecrisis
“Italië is een grote exporteur van afgewerkte producten. Zo produceert het 84 miljoen hammen per jaar, waarvan de helft gedroogde. Maar het is niet zelfvoorzienend in rundvlees, noch in varkensvlees, als grondstof. Ongeveer de helft wordt geïmporteerd. Wij verhandelen, importeren en verdelen ongeveer 900.000 kilo vlees per week of 44.000 ton op jaarbasis uit Nederland, Duitsland, België, Frankrijk, Spanje etc. Van karkas tot reeds verpakt voor de supermarkt. De verdeling gebeurt van Noord- tot Zuid-Italië, van Turijn tot Palermo. We hebben ook handelsrelaties in de Noord-Amerikaanse vleesmarkt. In absolute getallen is de hoeveelheid wel gehalveerd sinds de dioxinecrisis. De gevolgen waren groot. Vele tonnen vlees zaten vast. Op een zeker moment was er geen communicatie meer tussen de Belgische en Italiaanse overheid. Alles was geblokkeerd.”
“Wij startten procedures op om de goederen vrij te krijgen. Dat lukte mondjesmaat. En zo werd ik tussenpersoon en coördinator om de communicatie terug glad te strijken. Met politici, administratie en veeartsen. Zo kropen we uit de crisis.” Na afloop volgde de appreciatie. Danny werd benoemd tot Adviseur van de Buitenlandse Handel van België. Recent kreeg hij ook nog een decoratie als officier in de kroonorde, ter appreciatie voor zijn inzet voor het vaderland. “Het was geen gemakkelijke tijd, maar de appreciatie was enorm. Ik heb me trouwens altijd heel erg gewaardeerd gevoeld. Met veel klanten en leveranciers heb ik doorheen de jaren vriendschapsrelaties uitgebouwd.”
Krachtige regio
De vleessector is één van de belangrijkste agrarische sectoren van Italië. Het heeft een traditie van meer dan 2.500 jaar in het produceren van voedingswaren van zeer goede kwaliteit. Italië telt heel wat exquise culinaire producten. Naast onze core business exporteren wij ook andere typisch Italiaanse specialiteiten zoals parmigiano reggiano kaas en aceto balsamico. Ik heb een voorrecht om in een heel mooie regio van Italië te wonen. Naast de voeding is onze regio sterk als de grootste producent van keramische tegels. En uiteraard kent iedereen de faam van onze automobielindustrie: Lamborghini, Ferrari, Pagani, Maserati. Het speelt zich allemaal af in mijn achtertuin. Geregeld zien we proefritten gemaakt worden met de nieuwste modellen. Onze regio telt heel wat gespecialiseerde kmo’s en ingenieurs actief in mechanica. Ze leveren aan de grote autofabrikanten, maar ook aan andere firma’s. Italianen bezitten écht vakmanschap, de feeling, de technologie, kunst haast.
“Veel minder bekend dan de ham, de kaas en de balsamico, zijn de kersen. Meer bepaald de kersen van Vignola. De lekkerste van de wereld. Ik heb zelf een tachtigtal bomen staan. Ze zijn lokaal en geografisch beschermd. In het seizoen exporteren we ze ook naar België. Tussendoor vieren we de oogst. Samen met de andere noordelijke regio's Lombardije, Piemonte en Veneto duwt Emilia-Romagna de Italiaanse economie. Economisch is het te vergelijken met Vlaanderen. Het is een van de rijkste regio’s van Italië, misschien wel van Europa. Qua levenskwaliteit is het onovertroffen. Maar het is ook een land met een zware belastingdruk, een enorme bureaucratie en een bestuurlijk mismanagement. Leven in Italië is heel aangenaam, maar de bureaucratie is de kanker van de economie. Mochten we de administratieve organisatie hebben van België, het was het perfectste land van de wereld. Italië is verdeeld in twintig regio’s, die op hun beurt onderverdeeld zijn in 110 provincies, met bevoegdheden die elkaar geregeld overlappen of zelfs tegenspreken. Een nachtmerrie voor wie iets gedaan wil krijgen. En toch ondanks dit alles, La Bella Italia houdt mij positief gestemd. Het kan mijn liefdesrelatie met het land geenszins bekoelen.”
Info: commint.net
