Steeds meer speciale visa voor digital nomads

Met een toeristenvisum mag je technisch gezien niet werken in een ander land, ook niet vanop afstand. Het wordt echter al jarenlang gedaan én gedoogd, vooral in Azië. Na de coronapandemie ziet de wereld een explosieve stijging van het aantal digital nomads, en daar zien sommige landen dan weer een mooie opportuniteit in. Ze lokken buitenlanders die langdurig in het land willen verblijven, er vanop afstand werken en de lokale economie een serieuze boost kunnen geven met speciale visumcategorieën en fiscaal gunstige regimes.

Visa en verblijfsvergunningen

Belangrijke kanttekening: bij een verblijf binnen de Europese Economische Ruimte heb je als Belg geen visum, verblijfsvergunning of werkvergunning nodig. Er bestaat een recht op vrij verkeer van personen; je kan dus in principe “gewoon” in een ander land gaan wonen en werken. Er zijn enkele administratieve formaliteiten die in orde moeten worden gebracht, zoals je lokaal registreren als je langer dan drie maanden in hetzelfde land verblijft.

Ga je buiten de Europese grenzen, dan verandert de zaak helemaal. Hier beslist elk land voor zich wie er langdurig mag verblijven en/of werken. Sommige landen zijn daar wat soepeler in dan andere. Zo waren Bali, Thailand, Lisabon en Medellín al vele jaren topbestemmingen onder de digital nomads omwille van het klimaat, de lage levenskosten en gemakkelijke toegang als buitenlander. Nu komen daar een aantal andere interessante bestemmingen bij.

Hotspots

Tulum is een rijzende hotspot voor digital nomads. Mexico versoepelde zijn langetermijnvisa, zodat je er gemakkelijk een jaar kan verblijven om op afstand te werken. Het is zelfs tot vier jaar lang verlengbaar, mits je een maandelijks inkomen van minstens $ 1.620 kan voorleggen. Ook Mauritius riep een “premium travel visa” in het leven, heel eenvoudig en helemaal digitaal aan te vragen voor een jaar – ook hier jaarlijks verlengbaar.

Dure bestemmingen

Dubai zet voluit in op grootverdieners; als je minstens 5.000 dollar per maand verdient ben je welkom. De emiratenstaat richt zich expliciet op families, met de vermelding dat kinderen van afstandswerkers zonder bijkomende voorwaarden ingeschreven kunnen worden in een lokale school. Bijkomend voordeel: er wordt geen inkomstenbelasting gehoffen.

Dat is ook het geval voor belastingsparadijs de Kaaimaneilanden. Daar kan je gaan voor het “Global Citizen Concierge Certificate”, waarmee je tot twee jaar lang mag werken in de zon. Ook hier gaat het om grootverdieners, want je moet een jaarinkomen van minstens $ 100.000 hebben om in aanmerking te komen.

Idem voor IJsland; een extreem populaire bestemming voor buitenlanders, dat de laatste 15 jaar een gigantische groei zag in het aantal bezoekers. Niet-Europeanen kunnen deelnemen aan het “Work in Iceland” programma, waarmee je 6 maanden lang in het land mag verblijven. Ook hier is een hoge inkomensgrens; pas vanaf € 6.500 per maand inkomsten is het mogelijk dit visum aan te vragen.

Studenten

Sommige landen richten zich op studenten, want ook zij volgen in veel gevallen digitaal les. In de Bahamas kan je tot een jaar lang op afstand studeren met een “extended access travel stay”. Het visum kost $ 500 voor studenten ($ 1.000 voor werknemers) en geeft je toegang tot alle 16 idyllische eilanden. Ook Bermuda ziet voordeel in studenten. Het “Work from Bermuda” visum is gericht op werknemers en studenten, wordt binnen de week toegekend, is een jaar geldig en vereist geen minimuminkomen.

Freelancers en zelfstandigen

Berlijn is al jaren een topbestemming onder de vele kleine digitale ondernemers. Het freelancervisum is niet nieuw en wordt beschouwd als een succesvol experiment dat de Duitse economie en uitstraling van de hoofdstad vooruithelpt. Sinds kort richt ook Georgië zich op freelancers en zelfstandigen: “Remotely from Georgia” is het programma dat de bergachtige bestemming aantrekkelijk moet maken voor dit doelpubliek. Wie in aanmerking komt, mag blijven voor 360 dagen.

Alternatieve aanpak

Sommige landen pakken het iets creatiever aan. In Hawaii is er het “Movers and Shakas” programma. In ruil voor het werkvisum moeten begunstigden zich aanmelden bij een lokale non-profitorganisatie om vrijwillig een handje bij te steken. Het programma werd stevig gepromoot: de eerste 50 goedgekeurde dossiers kregen zelfs een gratis retourvlucht naar Honolulu.

Aruba wil dan weer het toerisme stimuleren met “One Happy Workation”: toelating om 90 dagen lang te werken, met een verplichting om daar een toeristisch pakket bij te boeken via één van de erkende aanbieders.

Griekenland pakt het nog anders aan. Tijdens de financiële crisis van 2008 verloor het zo’n 800.000 inwoners die naar het buitenland verhuisden, op zoek naar een beter leven. Het land wil hen graag teruglokken en biedt 50% belastingsvemindering aan voor digitale werkers tijdens de eerste 7 jaar dat ze in Griekenland wonen.

Wereldwijd

Er zijn nog heel wat andere bestemmingen die hun verblijfsvergunningen aanpassen. Er is voor elk wat wils: zo wordt de Barbados Welcome Stamp gepromoot met “wij hebben zonneschijn en zeewater – deze therapeutische elementen willen we delen met de wereld”. De lijst wordt elke dag langer en flexibeler. Nu hopen dat de fiscus en sociale zekerheid volgen met een uitgebreidere wetgeving, want die blijkt helaas nog gestoeld op “het oude werken”.

Working holiday visa

Tot slot nog een speciale vermelding voor working holiday visa. Dit is een categorie gericht op backpackers, die deels reizen en deels werken tijdens hun verblijf. Als je tussen 18 en 30 jaar bent, kan je als Belg naar 5 bestemmingen: Australië, Nieuw-Zeeland, Canada, Taiwan en Zuid-Korea. Dit visum laat jongeren langdurig in het land verblijven en werken (zonder speciale werkvergunning aan te vragen) en kent ook een gunstiger belastingregime toe. Het visum is eigenlijk bedoeld om lokale, seizoensgebonden jobs (vooral in horeca, toerisme en landbouw) in te vullen met tijdelijke werkkrachten, maar als digital nomad kan je ook op working holiday met je laptop vanop afstand werken.