INHOUD
Eerste woorden 1
Woord van de voorzitter 3
Expatpartner 4
Jaaroverzicht 7
Internationale verhuizer 10
Juridisch 13
Successieplanning 14
Historische Vlamingen 16
Column 18
Kijktips 20
Verblijfsrecht VS 22
Europees recht 24

DOSSIER De appel valt (niet) ver van de boom
Inleiding 25
Terugblik moeder en zoon 26
Diplomatenzoon 28
Voetsporen 31
VIW-vertegenwoordiger 32
Eerste buitenlandse ervaring 34

Lees hier alvast het editoriaal van onze hoofdredacteur Koen Van der Schaeghe

De appel en de boom

In sommige gezinnen hangt er iets in de lucht. En daar blijkt een appel niet zo ver van de boom te vallen. Wanneer je (deels) in het buitenland bent opgegroeid, ben je vaak meer geneigd om een vergelijkbaar pad te bewandelen dan wanneer je opgroeit in een Vlaams dorp. Het is is des mensen om zich te ontwikkelen onder invloed van de omgeving, in het bijzonder van het gezin. De wijze waarop iemand opgroeit, beïnvloedt vaak de manier waarop die persoon later in het leven staat, denkt en zich gedraagt. De invloed van ouders op hun kinderen kan sterk zijn. It’s our way of life, zeg je als ouder over een buitenlandse loopbaan, maar je bepaalt er wel de toekomst van je eventuele kinderen mee.

Het grootste cadeau dat je als kind van je ouders kan krijgen, is je opvoeding. Opgroeien in een kleine visbokaal of in de open zee, het maakt wel degelijk verschil, op het moment zelf, en zeker op langere termijn. In welk land ziet men zijn toekomst? Hoe kijkt men naar roots? Ervaart men hoegenaamd wel roots? De vraag waar thuis is, blijft dan wel eens onbeantwoord. Voor de ene is het een praktische moeilijkheid, voor de andere een emotioneel gemis. Sowieso zijn de ervaringen anders

De uitdrukking ‘de appel valt niet ver van de boom’ suggereert dat kinderen vaak eigenschappen, gedragingen of karaktertrekken van hun ouders overnemen. In de context van opvoeding suggereert dit dat de manier waarop ouders hun kinderen opvoeden, hun waarden en normen, vaak terugkomen bij de kinderen. Voor wie in meerdere landen en culturen woonde, krijgt dit nog een extra dimensie want men kijkt sowieso met een ander perspectief op de wereld. Men heeft niet zelden een grotere bereidheid om diverse culturen en achtergronden te begrijpen en te omarmen. Er is minstens het besef dat er niet één manier is om dingen te doen, en dat verschillen tussen mensen waardevol zijn

Wie de internationale microbe van jongsaf heeft meegekregen, kan vaak niet zonder óf wil ze kwijt. Een middenweg is er veelal niet. De beroemde uitspraak van Shakespeare ‘De wereld is mijn oester’, wil zeggen: de wereld ligt aan mijn voeten. De oester is moeilijk te openen, maar als het lukt dan heb je ook wat. En als het lot je echt goed gezind is vind je een kostbare parel. Maar wat als de wereld niet als een oester voelt? Je hebt geproefd van iets, dat je misschien niet lekker vindt. Hoe raak je dat weer kwijt? Misschien wil je helemaal niet de wereld veroveren? Misschien wil je je grenzen afbakenen? Wat is er echt belangrijk voor mij? Wat wil ik nog bereiken? Deze vragen kunnen zowel beangstigend als verhelderend zijn. Iedereen ervaart dat anders. De ene draagt de internationale rugzak met zich mee, de andere zet hem aan de kant. Dat is heel persoonlijk en kan binnen één gezin heel verschillend zijn. Want nu en dan valt een appel wel eens ver van de boom. Niet iedereen moet in de voetsporen van zijn ouders treden.