"China heeft me enorm veel kansen gegeven"

Alex De Ceuster woont en werkt al 19 jaar in China en heeft de transformatie van dat onmetelijke land vanop de eerste rij meegemaakt. Momenteel is hij marketingverantwoordelijke voor het Shanghai Centre, een complex in Shanhai waar appartementen, kantoren, winkels en een theater zijn gevestigd. Achteraf bekeken was het wellicht de oma van Alex die de basis legde voor zijn immigratie naar China.

“Op het einde van mijn humaniora, eind jaren 90, was ik op zoek naar een interessante studierichting”, begint Alex. “Mijn oma keek destijds graag naar een Japanse soap en op die manier maakte ik kennis met dat land. Tijdens de opendeurdag van de universiteit van Gent bleek dat de afdeling Chinees en Japans op dezelfde verdieping gevestigd waren. Ik ging dus ook eens informeren over China en raakte gefascineerd door het Chinese schrift, de enige taal ter wereld die tekeningen gebruikt om te communiceren. Niet veel later heb ik besloten om Chinees te gaan studeren. Dat was toen zeker geen evidente keuze.”

Tijdens het laatste jaar van zijn universitaire studies kreeg Alex een beurs van de Vlaamse gemeenschap en mocht hij voor 2 jaar naar de stad Wuhu, in de provincie Anhui, een relatief kleine stad (naar Chinese normen) van 800.000 inwoners. “Die regio was in veel opzichten het einde van de wereld, zelfs voor de mensen van de Vlaamse gemeenschap. Toen we de praktische details van mijn vertrek aan het bespreken waren, bleek niemand te weten waar die stad precies lag, laat staan of er een luchthaven was. Uiteindelijk viel het allemaal best mee. De grootste aanpassing was het dagelijkse leven in China. Buiten een KFC fast food vestiging, was er geen enkel westers restaurant. Er waren ook geen Westerse producten te krijgen, zoals brood of kaas. Maar goed, je past je aan. Als een van de 50 buitenlanders waren we toch wel een attractie in de stad. Op straat werden we vaak nagekeken of aangesproken. We mochten op de koffie gaan bij de burgemeester, we gaven Engelse les, en werden gevraagd voor filmopnames.”

Toen zijn beurs afliep, wilde Alex graag nog wat langer in China blijven. Hij kreeg een vakantiejob aangeboden in de stad Shanghai en mocht zomerkampen organiseren voor kinderen van buitenlanders. “Mijn verleden van de scouts in België kwam toen plots goed van pas. Op de laatste dag van die zomerbaan, en enkele uren voor ik terug naar België vloog, ging ik op sollicitatiegesprek bij een andere organisatie voor expats. Enkele dagen later kreeg ik te horen dat ik er mocht beginnen, en een maand later zat ik terug in China.“

Wonen en werken in Shanghai was natuurlijk niet te vergelijken met zijn tijd in Wuhu. Zelfs in 2002 was Shanghai al een erg internationale stad en buitenlanders waren geen uitzondering meer. “In mijn beginjaren waren westerlingen nog een informatiebron en wilden de Chinezen graag van ons leren. Ondertussen bezit China natuurlijk zelf veel know how, en in veel gevallen hebben ze ons al voorbijgestoken. Ik hou enorm van de super positieve sfeer die in Shanghai hangt. Iedereen wil vooruit gaan en nieuwe dingen ontdekken. Dat geeft me nog altijd erg veel energie. Met 24 miljoen inwoners in Shanghai vandaag soms was onoverzichtelijk en druk. Je bent er nooit helemaal alleen en er is dag en nacht verkeer. Maar zelfs dat went. Als ik op de eerste dag van de solden door de Veldstraat in Gent loop, voelt dat voor mij als een normale dag in China.”

Alex is ook de trotse vader van twee dochters (6 en 8), kinderen van een Chinese mama en een Belgische papa. “Ik spreek zo veel mogelijk Nederlands met mijn kinderen, en elke zomer keren we ook terug naar België voor de zomerkampen en contact met de grootouders.”

In China is Alex de contactpersoon voor VIW. Voor hem is Vlamingen in de Wereld de ideale startplaats om te beginnen aan een emigratie. “De VIW website aangevuld met de ervaring en kennis van de lokale vertegenwoordigers is een unieke combinatie. In Shanghai wonen ongeveer 1000 Belgen en met enkelen van hen organiseren we ook tal van sociale activiteiten om de Vlaamse cultuur in stand te houden. Ik wil bijvoorbeeld dat mijn kinderen weten dat Sinterklaas bestaat en de paasklokken uit Rome komen. Mijn advies voor toekomstige immigranten in China is om tenminste een handvol woorden Chinees te spreken. De taal kennen maakt het leven - zeker in China - een stuk makkelijker.”

Alex beseft dat hij veel te danken heeft aan zijn nieuwe thuisland. “Zonder China zou ik niet zijn waar ik nu sta. Ik heb in dit land kansen gekregen die in België wellicht nooit mogelijk waren. Ik had geen duur diploma, maar omdat ik veel energie had en verschillende talen sprak, ging de bal aan het rollen. Dat heeft me professioneel op een fantastisch traject gezet. Hoe de toekomst eruit ziet zal afhangen van mijn professionele situatie. Kinderen opvoeden is een dure zaak in China. Zonder goede job lukt dat niet. Als het aan mij ligt, blijf ik hier zeker nog enkele jaren, want er zijn nog enorm veel opportuniteiten. Noem me gerust een ‘happy camper’.”

Tekst: Lode Roels

Beluister de podcast